Izložba Kiki Smith ,,Kiki Smit. Utkani svjetovi” u Dvorcu Petrovića

Izložba Kiki Smith biće otvorena u utorak, 26. novembra u 19 h u Dvorcu Petrovića.

Umjetnica : Kiki Smith

Naziv izložbe: ,,Kiki Smit. Utkani svjetovi”

Prostor: Dvorac Petrovića, MSUCG

Trajanje: 26.11.2024. – 21.02.2025.

Kustoskinje: Milica Bezmarević, Mirjana Dušić, Ljuba Jovićević

Samostalna izložba američke umjetnice Kiki Smit pod nazivom ,,Kiki Smit. Utkani svjetovi”  biće njena prva izložba u Crnoj Gori, na kojoj će biti predstavljeni umjetnički radovi nastali tokom njene višedecenijske stvaralačke prakse, u širokom rasponu od onih u kojima se umjetnica bavila temom ljudskog tijela u različitim aspektima, preko radova u kojima fokus stavlja na životinje, basne i prirodu, zaključno sa najrecentnijim radovima nastalim u proteklih nekoliko godina. Postavka koja se nakon izlaganja u Muzeju Arp Museum Bahnhof Rolandseck iz Remagena u Njemačkoj predstavlja u MSUCG, rađena je u bliskoj saradnji sa umjetnicom i osmišljena je kao kompaktna cjelina koja će uključivati tapiserije, skulpture, grafike i crteže.

Kiki Smit je međunarodno priznata umjetnica s karijerom koja traje više od četiri decenije. Kroz svoj multidisciplinarni pristup, od skulpture i crteža do tapiserije i grafike, bavi se temama koje se tiču odnosa ljudi i prirode. Njen jedinstven i inventivan umjetnički pristup doprinosi potpuno drugačijem načinu posmatranja ljudskog tijela i fizičkog prisustva. Tokom 1980-ih, sa prilično radikalnim pristupom figurativnoj umetnosti, dekonstruisala je njenu tradiciju stvarajući djela inspirisana ljudskim organima, koristeći nekonvencionalne materijale. Njena kasnija umjetnička praksa uključuje životinjske i prirodne motive, ugrađene u intenzivne mitološke ili bajkovite narative. Život, Smrt i Vaskrsenje teme su mnogih njenih instalacija i skulptura. U ovim djelima, Smit referiše na formiranje arhetipskih ženskih modela i njihovu demistifikaciju, gdje svaka takva interpretacija dodatno crpi inspiraciju iz alegorijske dimenzije stvarnosti. 

U periodu od 2011. do 2017. godine, Kiki Smith je, inspirisana monumentalnom serijom tapiserija Apokalipse iz Anžea u Francuskoj, koje pripadaju UNESCO Svjetskoj baštini, uradila ciklus od 12 tapiserija, od kojih će se njih devet, uključujući i prvu urađenu ,,Sky’’ naći na ovoj postavci. Prve tri tapiserije (Earth, Sky i Underground) čine seriju o četiri osnovna elementa – zemlji, vazduhu, vodi i vatri.  Ostalih devet, takođe blisko vezanih za istu temu, nadovezuju se na  Smitinu usmjerenost ka fuziji životinjskog, biljnog i ljudskog svijeta.

Na postavci će se naći  i njena monumentalna skulptura  ,,Rapture’’(2001.), koja pripada seriji skulptura u kojima Smit razvija neku vrstu mistične kohezije ljudskog i životinjskog identiteta, u kojima ženske figure izlaze iz životinjskih tijela. Povezujući različite kontekste mitološkog, simboličkog ili literarnog sadržaja, Smit želi da predstavi žensku figuru koja izlazi iz same Prirode, ponovu rođenu, kao neku vrstu njenog vaskrsenja.

Uz seriju manjih skulptura, reljefa, grafika i crteža, kroz koje su povezani različiti narativi i ikonografske pretpostavke koji emaniraju duboku sintezu čovjeka i životinje, postavka predstavlja neku vrstu presjeka Smitinog cjelokupnog rada i uvida u njenu jedinstvenu umjetnost, koja nastaje iz njenog dubokog ličnog razumijevanja Prirode i njene povezanosti sa nama samima i našim isprepletanim, povezanim identitetima snažno utkanim u nju, koji se sa njom zajedno razvijaju.

Kiki Smith

Kiki Smith (Kiki Smit) (Američka državljanka, rođena 1954. godine u Nirnbergu, Njemačka) je poznata po svojoj multidisciplinarnoj praksi kroz koju istražuje teme otjelovljenja i prirodnog svijeta. Teme tijela, smrtnosti, regeneracije, rodne politike, kao i povezanosti duhovnosti i prirodnog svjeta posmatra kroz objektiv postmoderne. Njena bogata praksa odjekuje lično i univerzalno, manifestujući se kroz skulpturu, izradu stakla, grafiku, akvarel, fotografiju i tekstil, među ostalim umjetničkim formama. Kako je privlače obrasci ponavljanja u narativima i simboličkim predstavama, veliki dio njenog stvaralaštva inspirisan je vizuelnom kulturom prošlosti, i obuhvata naučne anatomske prikaze iz osamnaestog vijeka do prikaza relikvija, trenutaka memento mori, folklora, mitologije, vizantijske i srednjovjekovne oltarske ikonografije.

Smith navodi da je inicijalno gajila interesovanje za zanatske i popularne umjetničke forme kao izvore uticaja; međutim, prvi uvod u svijet umjetnosti potiče od njenog oca, vajara Tonija Smita (Tony Smith). Godine 1974. upisala je umjetničku školu Hartford u Konektikatu, gdje je pohađala filmske studije. Napustila je školu osamnaest meseci nakon upisa, i trajno se nastanila u Njujorku 1976. godine, gdje je dve godine kasnije postala aktivna članica udruženja Collaborative Projects, Inc. (Colab). Kao udruženje umjetnika koji su radili van sistema komercijalnih galerija, Colab je predložio raskid sa praksom postminimalne apstrakcije iz 1970-ih u korist reprezentacije, pristupačnosti i umjetnosti orijentisane ka zajednici. U to vrijeme, Smith je počela da se bavi grafikom, koja je postala dijelom njene prakse i zauzela jednak prostor kao vajanje.

Iako je Smith izlagala na nacionalnom i međunarodnom nivou na grupnim izložbama tokom 70-ih i ranih 80-ih, uključujući na čuvenom samitu na Tajms skveru 1980. godine, njena prva samostalna izložba, Life Wants to Live, organizovana je u prostoru The Kitchen, Njujork, 1982. godine, dvije godine nakon očeve smrti. Nakon ove izložbe, ubrzo je uslijedila prva velika muzejska izložba Concentrations 20: Kiki Smith, održana u Muzeju umjetnosti u Dalasu, Teksas, 1989. godine, kao i njena prva istoimena putujuća izložba, otvorena 1990. godine u Centre d'art Contemporain u Ženevi, koja se potom preselila na Institut za savremenu umjetnost u Amsterdamu. Godina 1990. je takođe označila početak prve saradnje u oblasti štampe sa Universal Limited Art Editions u Njujorku, što je pokrenulo nekoliko narednih primjera saradnje sa univerzitetima, štamparskim radionicama i livnicama širom zemlje, što ju je navelo na izradu serije tapiserija, koju je započela 2012. godine u saradnji sa radionicom Magnolia Editions u Oaklandu, Kalifornija.

Smith je radila na nekoliko projekata stalnih instalacija tokom svoje karijere. Tako je 2008. godine pozvana je da dizajnira vitraž za Muzej Elridge u Njujorku u glavnom svetilištu istorijske sinagoge. Sa arhitektom Deborom Gans (Deborah Gans) radila je na projektu Rose Window, tokom 2010. godine, koje predstavlja meditaciju o ukrašenoj unutrašnjosti sinagoge. Metropolitan Transportation Authority Arts & Design je 2022. godine unajmio da stvori pet stalnih mozaika, od poda do plafona, za terminal Madison na stanici Grand Central u Njujorku. Nedavno je Smith, u saradnji sa Brückner & Brückner Architects, dizajnirala kapelu za Eparhijski muzej u Frajzingu, Njemačka; Kapela Marijinog plašta otvorena je za javnost 7. oktobra 2023. godine.

Od 1982. godine, Smith je organizovala samostalne izlože širom svijeta, uključujući preko dvadeset pet samostalnih muzejskih izložbi. Značajne izložbe uključuju Directions—Kiki Smith: Night, održane u Hirshorn muzeju i vrtu skulpture, Smithsonian Institution, Vašington, D.C. (1998); kao i Prints, Books and Things, u Muzeju moderne umjetnosti, Njujork (2003). U organizaciji Umjetničkog centra Walker u Mineapolisu, organizovana je retrospektivna izložba A Gathering, 1980–2005, koja je otvorena u Muzeju moderne umjetnosti San Francisko 2005. godine, i koja je putovala širom Sjedinjenih država do zatvaranja u La Colección Jumex, Meksiko siti, 2007. godine. Druge zapažene samostalne izložbe uključuju Her Home, koja je otvorena u muzeju Haus Esters, Kunstmusen Krefeld, Njemačka (2008), a koja se potom preselila u Fundació Joan Miró, Barselona, s nazivom Her Memory i u Elizabeth A. Sackler Centar feminističke umjetnosti, Muzej Bruklin, s nazivom Sojourn; izložba I Myself Have Seen It: Photography & Kiki Smith, Galerija Henry Art, Sijetl (2010), koja je otputovala u Muzej umjetnosti Mary and Leigh Block, Northwestern University, Evanston, Ilinoj, Muzej Frances Young Tang, koledž Skidmore, Saratoga Springs, Njujork, i Muzej savremene umjetnosti Skotsdjel, Arizona; izložba Rituals, Muzej visoke umjetnosti, Atlanta (2012); izložba Kiki Smith and Paper: The Body, the Muse and the Spirit, Muzej umjetnosti državnog univerziteta Oklahoma, Stilvater (2017), koja je putovala u Muzej umjetnosti univerziteta Sirakuza, Njujork; kao i Procession, Haus der Kunst, Minhen (2018), Below the Horizon, Muzej Eldridge House, Njujork (2018); Touch: Prints by Kiki Smith, Staatliche Graphische Sammlung München, Minhen (2019); Kiki Smith, Monnaie de Paris (2019–2020); Water, Umjetnički centar Storm King, Novi Vindzor, Njujork (2020); Hearing You with My Eyes: Kiki Smith, Musée cantonal des Beaux-Arts de Lausanne, Švajcarska (2020–2021); Inner Bodies, Fondacija Thalie, Brisel (2022); From the Creek, Muzej Albukerki, Nju Meksiko (2022–2023); Free Fall, Muzej umjetnosti Seula (2022–2023); i Kiki Smith – From My Heart, Staatliche Graphische Sammlung München, Minhen (2023–2024). Tokom 2024. godine, izložba Kiki Smith. Woven Worlds, otvorena je u Muzeju Landes-Stiftung Arp, Bahnhof Rolandseck, Remagen, Njemačka, nakon čega je otputovala u Muzej savremene umjetnosti u Crnoj Gori, gdje će biti dostupna javnosti do februara 2025. godine.

Smith je učestvovala u stotinama grupnih izložbi, uključujući Bijenale Vitni, Njujork (1991, 1993, 2002); Bijenale u Firenci, Italija (1996–1997; 1998); Bijenale u Veneciji (1993, 1999, 2005, 2009, 2017); Bijenale Kanade u Otavi (2017); i 23. Bijenale u Sidneju (2022). Skorije grupne izložbe uključuju The Time. The Place. Contemporary Art from the Collection, Umjentička galerija Henry, Univerzitet Vašington, Sijetl (2017); Like Life: Sculpture, Color, and the Body (1300–Now), The Met Breuer, Njujork (2018); i The Moon – From Inner Worlds to Outer Space, Muzej moderne umjetnosti Luizijana,  Humlebæk, Danska, koja je potom otputovala u Henie Onstad Kunstsenter, Oslo (2018); The Value of Sanctuary: Building a House Without Walls, Katedrala Svetog Jovana Božanskog, Njujork (2019); On Everyone’s Lips: From Pieter Bruegel to Cindy Sherman, Kunstmuseum Wolfsburg, Njemačka (2020–2021); Glory: Croatian Female Artists Salute Kiki Smith, Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb, Hrvatska (2021–2022); Feminine power: the divine to the demonic, Britanski muzej, London (2022); Sonic Presence (or Absence): Sound in Contemporary Art, Radionica i muzej The Fabric, Filadelfija, Pensilvanija (2023–2024); Line & Thread: Prints and Textiles from the 1600s to the Present, Javna biblioteka Njujorka (2024–2025); i ULAE: Prints for a New Generation, The Print Center, Filadelfija, Pensilvanija (2024). Tokom 2019. godine, Smith je učestvovvala i u izložbi Artists Need to Create on the Same Scale that Society Has the Capacity to Destroy: Mare Nostrum, zvanični kolateralni događaj povodom 58. međunarodne izlođbe umjetnosti Bijenala u Veneciji, koji je bio posvećen ugroženosti životne sredine u vremenu klimatskih promjena.

Radovi Kiki Smith se čuvaju u javnim zbirkama širom SAD i u inistranstvu, uključujuči Muzej umjetnosti Bruklin, Njujork; Muzej de Young, San Francisko; Muzej likovne umjetnosti San Franciska; Muzej umjetnosti okruga Los Anđeles; Muzej moderne umjetnosti Luizijana, Humlebæk, Danska; Muzej umjetnosti Metropolitan, Njujork; Moderna Museet, Stokholm; Muzej moderne umjetnosti, Njujork; Muzej likovne umjetnosti, Boston; Nacionalna galerija umjetnosti, Vašington, D.C.; Nacionalni muzej umjetnosti, Osaka; Nacionalni muzej moderne i savremene umjetnosti, Gačeon, Južna Koreja; Mozej Solomon R. Gugenhajm, Njujork; Tejt, London; Victoria and Albert Museum / Muzej Viktorija i Albert, London; i Muzej američke umjetnosti Vitni, Njujork, među ostalim.

Među brojnim priznanjima i nagradama, Smith je dobitnica Skouhegan medalje za skulpturu Škole za slikarstvo i vajarstvo Skouhegan, Mejn (2000). Izabrana je za člana Američke akademije umjetnosti i književnosti i Američke akademije umjetnosti i nauke (2005) i dodijeljena joj je nagrada za izvrsnost u grafici Škole dizajna na Roud Ajlendu (2005). Dobila je medalju Škole Muzeja likovnih umjetnosti u Bostonu (2006), a časopis TIME je prepoznao kao jednu od „TIME 100: Ljudi koji oblikuju naš svijet“ (2006). Smith je dobitnica nagrade Women in the Arts od Muzeja u Bruklinu (2009), 50. medalje Edvarda Mekdauela (2009), nagrade Teo Vestengerger Women of Excellence (2010), nagrade Nelson A. Rokfeler, otkupne nagrade škole umjetnosti ( 2010), kao i Medalje za umjetnost američkog Stejt departmenta, koju joj je dodijelila Hilari Klinton (2013). Godine 2017. izabrana je za počasnog akademika Kraljevske akademije umjetnosti u Londonu.

Kiki Smith je vanredni profesor na Univerzitetu u Njujorku i Univerzitetu Kolumbija i držala je brojna predavanja u renomiranim institucijama, uključujući Muzej moderne umjetnosti u Njujorku (2003), Univerzitet Vašington, Sijetl (2010) i Muzej Džonson na Univerzitetu Kornel, Itaka (2015).

Galerija Pace izlaže radove Kiki Smith od 1994. godine. Glavne izložbe njenih radova u galeriji su Drawings (1994); New Work (1995); Field Operation (1996); Reconstructing the Moon (1997); Of Her Nature (1999); Realms (2002); Lodestar (2010); Wonder (2014); Glass (2016); Murmur (2019); Light (2020); Kiki Smith (2022); i Spring Light (2023).

Izvor: Muzej savremene umjetnosti Crne Gore