Izložba Mihaila Jovićevića u galeriji Centar

Od 27. maja do 27. juna u galeriji Centar se može pogledati izložba 2020. godina umjetnika Mihaila Jovićevića.

Mihailo Jovićević je rođen 1939. godine. Završio je Srednju umjetničku školu u Herceg Novom, Akademiju likovnih umjetnosti I poslijediplomske studije u Beogradu. Slikarstvo je studirao kod Mila Milunovića, a konzervaciju kod Milorada Medića.

Bio je profesor u cetinjskoj Gimnaziji, kustos i muzejski savjetnik u ustanovi ,,Muzeji Cetinje'', profesor na Kulturološkom fakultetu i Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju. Bio je gostujući profesor na Akademiji likovnih umjetnosti u Trebinju i profesor na Fakultetu vizuelnih umjetnosti u Podgorici (Univerzitet Mediteran).

Učestvovao je na brojnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je više nagrada među kojima i Trinaestojulske nagrade. Ima status istaknutog kulturnog stvaraoca.

O izložbi 2020. godina Mihaila Jovicevica pisala je istoričarka umjetnosti Milica Bezmarević, kustoskinja u Centru savremene umjetnosti Crne Gore.

Biografija (Milica Bezmarević, istoričarka umjetnosti):

Mihailo Jovićević oduvijek je u svom slikarstvu bio zaokupljen sakralnim temama, odnosom Čovjeka, Boga, Kosmosa i Univerzuma. Porijeklo njegovih takvih misaonih i likovnih preokupacija može se tražiti u arhetipskim predjelima crnogorskog prostora u kom je ponikao, kao i u ratnim traumama koje je kao dječak preživio u albanskom logoru. No ipak takvi siloviti utisci ratnog djetinjstva i krševitog pejzaža kojim je vazda bio okružen nijesu izrodili neku stravu ili košmarne vizije stradanja i propadanja, već jedno slikarstvo u načelu posvećeno nečemu pozitivnom i duhovnom, visoko uzvišenom u čovjeku, onome što pripada suštini hrišćanske ideologije, uzdizanju i stremljenju ka božanskoj pravdi i milosti kao jedinom putu spasenja i nade. Na tom putu stvaranja, Jovićević je decenijama kontinuirano proučavao sve aspekte hrišćanske religije i njene simbolike, istinski tragajući za njenim smislom i značenjem. Tako mu je u slikarstvu postalo blisko sve ono mistično, spiritualno i transcendentalno u odnosu Čovjeka i Univerzuma.

Naziv izložbe 2020 godina, na kojoj su uglavnom zastupljeni radovi nastali u proteklih nekoliko godina, gotovo da ima neki proročanski prizvuk u smislu nekog davnog umjetničkog predskazanja. Sve one velike biblijske teme, predstave svetaca, dominantni hrišćanski simboli poput krsta, ribe, oka i drugih, koji su decenijama bili glavni ikonografski motiv Jovićevićevog slikarstva, sada gotovo da su apstrahovani u jednu cjelinu specifične narativnosti. Dva milenijuma od Hristovog rođenja, kao da predstavljaju novo polazište u Jovićevićevom misaonom i likovnom procesu. Ta zapitanost nad ljudskim duhovnim, intelektualnim i civilizacijskim postignućima, uzdizanjima i stradanjima jeste momenat u kom se propituje sveukupno ljudsko biće, njegova smislenost i postojanje,  koja u Jovićevićevom slikarstvu dobija jedinstveni karakter. Nagomilane ljudske figure u pokretu, u masi, koje gotovo iluzionistički doprinose spiritualnoj i mističnoj atmosferi Jovićevićeve slike, sada su formalno pojednostavljene, fasetirane, pa prizor postaje vibrantan, više dramatičan nego svečan i uzvišen. Ono misaono i transcendentalno dobija izraz u skoro apstraktnom jeziku slike, koji tematizuje jedinstvenu energiju metafizičkog prostora gdje je vječito prisutan dualizam Dobra i Zla. U tom smislu možda  najuzbudljivije djeluju poentilistički izvedene predstave koje sugerišu beskrajne kosmičke prostore izuzetnog spiritualnog naboja. Umjetnikova intimna promišljanja o kolektivnom duhovnom nasljeđu civilizacije u vremenu današnjice, vremenu aktuelnih pošasti, migrantskih kriza i svih drugih pojava u godini naglašene hrišćanske simbolike, sublimirana su u slikarstvu visoke duhovne koncentracije koje, poput molitve, nudi utjehu i vjeru u božansko spasenje. Zato je Mihailo Jovićević umjetnik filozof, a njegovo djelo osobeno u crnogorskoj modernoj umjetnosti, jedinstveno po svom intelektualnom sadržaju i svom likovnom izrazu.